?) روش اول:بصورت خالص، که بهترین روش مصرف آن به این شکل از طریق زیر زبان قرار دادن مقدار کمی حدود6/0 گرم است. یعنی مقدار معینی ژله رویال را در زیر زبان می گذارند و یا به صورت قطره قطره امولسیونی از آن روی زبان می ریزند که امکان جذب سریع از طریق خون فراهم می شود. در این شکل مصرف باید به وزن شخص توجه کرد. یک میلی گرم ژله رویال برای واحد وزن (کیلوگرم) در روز توصیه می شود، که در سورت بسته بندی به شکل کپسول نیز می توان آن را در روزهای مشخص و در نوع کپسولهای خاص مصرف کرد.

بسته بندی های ژله در شرکت آبشن به شکل بسته های5 و یا10 گرمی است؛ که برای افراد عادی (باوزن حدود60 کیلوگرم) باید یک بسته10 گرمی در 20 روز مصرف گردد. یعنی هر روز مقدار کمی (به اندازه 5/0 گرم – اندازه یک نخود) را در زیر قرار داده شود تا از طریق خون جذب شود. بدین ترتیب حداکثر تاثیر را خواهد داست. با وارد شدن ژله رویال به دستگاه گوارش و جذب از طریق روده ها تاثیر آن کمتر خواهد شد.

?) روش دوم: مخلوط با عسل، در این روش 3 گرم ژله در 125 گرم عسل مخلوط می شود. این عسل حدودا 18ماه قابل نگهداری است، که هر روز صبح ناشتا یک قاشق مرباخوری از این مخلوط را زیر زبان قرار داده تا با بزاق مخلوط گردد. مصرف هر 125 گرم عسل و ژله باید حدودا ?10روز طول بکشد.

* ژله رویال در بازارهای جهانی به شکل مخلوط با آب، عسل، گرده و سایر مکمل های غذایی عرضه می شود. ژله رویال به شکل کپسول و یا آمپولهای خوراکی در بازارهای اروپایی و آمریکا متداول است، ولی در ایران فقط به شکل مخلوط با عسل و یا خالص عرضه می شود.

ژله رویال در کرمهای صورت و ماسک های پوستی به عنوان ماده محرک و ضد چروک و پیری بسیار بکار می رود و توصیه می شود که دو دوره درمانی درسال، یکی در پاییز و دیگری در بهار هر یک به مدت 20 روز باشد. برای هر دوره یا به صورت خالص در بسته های 10 گرمی و یا مخلوط با عسل که در ظرفهای 125 گرمی عسل مخلوط با ژله باید در این مدت مصرف شود. در مورد مخلوط با عسل بسته به نیاز بدن می توان مقدار ژله آن را تا ? گرم افزایش داد.

متاسفانه مجامع و ارگانهای دارویی کشورمان شناختی از این ماده ندارند و گرایش و حرکت عملی نیز در جهت شناخت و استفاده دارویی از این ماده تا کنون انجام نشده است؛ و به علت عدم هماهنگی بین زنبورداران و مراکز بهداشتی، تولید در سطح بسیار پایینی است و میزان تقاضا نیز به تبعیت از آن بسیار محدود شده است.

موارد استفاده از ژله رویال
یائسگی، ناتوانی جنسی، نازائی، خستگی مفرط، لک و چروک پوست، دیابت، تحریک سیستم دفاعی بدن، تعادل هورمونی، مبارزه با عفونت های ویروسی و باکتریایی، عدم فعالیت غدد درون ریز، انسداد شریان ها، کلسترول بالا، فشار خون، آسم، کنترل وزن، استخوان های ضعیف یا شکستگی، کمبود رشد، عفونت مثانه، تورم، کم خونی، مشکلات کبدی، سرطان، انواع آرتریت، کم حافظگی، سوتغذیه، خستگی روحی، خستگی یا ضعف چشم ها، تقویت و نیروزائی زخم های داخلی و خارجی,...

عسل نظر دهید

اسرار ساختمان و نحوه عمل آن با وجود پیشرفت های علمی هنوز بر زیست شناسان و دانشمندان دیگر پنهان مانده و فقط می دانند که :
زنبور عسل پس از مکیدن شیره گلها و گیاهان به وسیله خرطوم خویش آنرا به کیسه عسلی که در شکم است برده و پس از چند عمل شیمیایی شناخته و نا شناخته آنرا به مایعی خوشبو و خوش طعم ، شیرین ، مقوی ، نشاط آور و نیکو حضال تبدیل کرده و در سلولهای مومی شکل که از قبل ساخته است ذخیره می نماید .

برای تهیه یک کیلوگرم از این شهد گوارا زنبور ناگزیر است ??? تا ??? هزار بار شهد حمل کند وبرای فراهم نمودن آن ده میلیون گل را بازدید کرده و از آنها شهد ( انگبین ) تهیه نماید و مسافتی معادل هفت بار دور زمین پرواز کند . شهدی که بدین طریق فراهم می شود ?? تا ?? درصد آب است و زنبوران عسل باید میزان آب آنرا به ?? الی ?? درصد برسانند تا عسل آماده شده بدست آید . برای تغلیظ نمودن آن زنبوران عسل مجبور هستند شهدی را که روز به کندو حمل کرده و درون سلولهای شان ذخیره نموده اند شب هنگام مجددا از داخل شان ها مکیده و وارد کیسه عسلی خود می نمایند در آنجا کمی از آب آنرا جذب و موادی از قبیل هورمون ها و آنزیم ها به آن اضافه می نمایند و بعد داخل حجره ها می ریزند . این عمل توسط سایر زنبورها تکرار می شود و مقداری از آب آنهم در مجاورت هوای کندو که از بال زدن زنبورها ایجاد می شود تبخیر شده و در پایان مواد دیگری از قبیل اسید های آلی و مواد ضد عفونی کننده به آن اضافه می نمایند . عمل تغلیظ آنقدر ادامه می یابد تا عسل به غلظت طبیعی خود برسد ، آنگاه آنرا در داخل سلولها ذخیره می کنند و درب آنرا با موم می پوشانند بدین ترتیب عسل انبار شده می تواند برای مدت طولانی نگهداری شود .

در کنار عسل و عسلک، گرده گل (عنصر پرزینگی گل) مهمترین غذایی است که زنبور عسل برای زیستن و رشد بدان نیاز دارد و آن را از روی گلهای گیاهان جمع آوری و به کندو آورده و صرف تغذیه لاروها می نماید. بدون گرده لاروها و زنبورها قادر به ادامه حیات نیستند، البته موادی وجود دارند که در مواقع ضروری برای مدت کوتاهی می توانند تا اندازه ای جانشین گرده گل شود و کمبودش را نسبتا جبران نماید ولی جانشینی دائمی مشکل و غیرممکن است.

گرده افشانی: بارور شدن گلها که باعث بوجود آمدن میوه و دانه می شود، هنگامی انجام می شود که گرده گل با تخمدان که تخمکها در آن قرار دارند، تماس پیدا کند. این باروری از طریق انتقال گرده گل را گرده افشانی می گویند.

زنبورهای عسل ضمن جمع آوری شهد گلها موثرترین عامل در گرده افشانی هستند. زنبور عسل بخشی از گرده را روی تخمدان گلهای دیگر که به صورت ارادی به سراغ آنها می رود قرار خواهد داد. در کشورهای اروپایی و امریکایی باغداران کندوهای زنبورداران را در فصل مورد نظر برای انجام عمل گرده افشانی اجاره می کنند.

جمع آوری گرده: زنبورداران اخیرا علاوه بر جمع آوری عسل، گرده را نیز جمع آوری می کنند؛ زیرا ارزش گرده با رشد کنونی رژیمهای بهداشتی و طب طبیعی به سطح جالبی رسیده است. خواص درمانی گرده گل به اندازه ای است که روز به روز تقاضا برای آن افزایش می یابد به همین دلیل زنبورداران در جمع آوری گرده گل درآمد مکمل و خوبی برای خود ایجاد کرده اند.